Geluid in engste zin is de hoorbare verandering van de luchtdruk. […] Sommige luchtdrukveranderingen worden niet als geluid waargenomen, maar wel fysiek ervaren.
Het is koud buiten, op de laatste zondagavond van december. Wie geen handschoenen draagt komt van de fiets met zachtroze gevoelloze vingertoppen, en als ik de deur van het buurthuis in Lombok open doe drijft niet alleen geluid van binnen naar buiten maar ook de lauwwarme muffe lucht die ik associeer met oude basisschoolgebouwen.
Geluid beweegt zich als een longitudinale golf van dichtheidswisselingen van het medium voort.
Voordat de zaal zich vult met stemmen drinken we nog een biertje. Een jaar Paratext. Meer dan een jaar, eigenlijk, van vergaderen en eigen websites maken en instagram-posts vormgeven en schrijven, vooral veel schrijven. Lezen komt later, thuis, achter je eigen scherm. Maar niet vanavond. Vanavond luisteren we en zingt de taal, soms letterlijk, door de zaal heen. De atmosfeer verandert met elk nieuw woord dat de ruimte in geslingerd wordt.
Een geluidsbron veroorzaakt veranderingen in luchtdruk die zich in een golfbeweging door lucht voortbewegen.
Het is niet alleen geluid dat trilt, dat raakt, dat aandachtige oren beroert. Er zit een kracht in het besluit om aandachtig te luisteren, een overgave aan de mogelijkheid tot beroering. Een collectieve kwetsbaarheid verandert de ruimte net zoveel als de geluidsgolven die zich erin verplaatsen. Ik hoor gedichten, verhalen, essays, liedjes, die allemaal net zo tastbaar zijn als de personen die ze voordragen. Elk een handreiking, onzichtbaar, en toch allesveranderend. Misschien is dat wel de kracht van geluid, vooral op een avond als deze. Hopelijk komen er meer.
———-
after the noise
zitten we samen op een bankje en vraag ik je of je wel eens ijs gegeten hebt. je antwoordt niet en ik voel nog eens of de stoel onder mijn broek echt bestaat.
na het geluid is er geen stilte maar een vraagteken, met betrekking tot al wat achter de horizon weggegolfd is, op zoek naar een nieuw oor.
na het geluid lijken zacht zoemende vlinders in mijn gehoorgangen te fladderen. ik kijk naast me.
na het geluid jij leegte
na het geluid 0
na het geluid
– Robin van den Brule
paratextmag.com 