Introductie
Eind maart 2020 schreven Juul Kruse en Marlon Schotel samen een spoken word tekst. Nog niemand was coronamoe: alles aan het woord ‘quarantaine’ was nieuw, we hadden nog nooit ‘zoomles’ gehad of gegeven of van microsoft teams gehoord, en er werden grootse lockdown plannen gemaakt. We spoorden elkaar aan om ons best te doen. Lekker binnen blijven.
Deze week, op ‘COVID’s 1e verjaardag’ kwamen Juul en Marlon samen om opnames te maken, en herinnerden zich abrupt de spoken word van toen. Ze besloten het gedeelde bestandje te openen, de band te laten lopen, en in één take live op te nemen hoe ze voor het eerst hardop teruglazen wat ze destijds hadden neergepend. Het resultaat? Een opname met wat schoonheidsfoutjes, maar waarin de twee schrijfsters van deze ‘DAGEN IN EEN UUR – unedited’ zich weer even terug wanen in het voorjaar. We nodigen jullie graag uit om mee te luisteren, misschien vinden jullie het net zo bizar om terug te blikken.
DAGEN IN EEN UUR
Heb je al een boek geschreven?
Heb je al kunst gemaakt?
Heb je je lifestyle al verbetert?
Ben je al vijf kilo afgevallen?
Blijf binnen, doe de was
Lees dat boek, t staat al maanden in de kast
Blijf binnen, schrijf iets op
Nu je moet, je eigen kop, weer eens voorop
Mijn kamer is nog nooit zo schoon geweest
en hoe, hoe kom ik aan zo veel spullen
Mijn verzameling notitieboekjes
-allemaal maar voor de helft beschreven-
staan, naast mijn alfabetisch geordende boeken,
op kleur in de kast
Mijn lakens zijn schoon, zo schoon
op zestig graden gewassen want dat las ik ergens
De deurknoppen afgenomen,
eerst met eens sopje, toen met chloor, want dat las ik ergens
Ik was mijn handen twaalf keer per dag
extra goed en extra lang, want dat las ik ergens
Brabant ligt stil
geen worstenbroodje meer te bekennen
De IC’s stromen vol
met mensen zo veel mensen zo veel mensen
en ja het zijn ouderen en zwakken en toch-al-zieken
maar het zijn mensen zo veel mensen
Blijf binnen, doe de was
Lees dat boek, t staat al maanden in de kast
Blijf binnen, schrijf iets op
Nu je moet, je eigen kop, weer eens voorop
Aan mijn muur hangt een To-Do list
met projecten, hoofdletter P, waar ik nu eindelijk mee aan de slag kan gaan
Toch heb ik de afgelopen dagen geen woord geschreven
geen snaar aangeraakt
geen bladzijde omgeslagen
en het begint hinderlijk te worden
Het is net kerst, ik moet nu genieten
Alle tijd, dacht ik, alle tijd,
maar zoveel dagen zitten er helemaal niet in een uur
We hebben geen vakantie,
het leven dendert door
In slaapkamers zitten tieners achter hun laptops,
ze missen hun vrienden
School was toch zo slecht nog niet, mevrouw
De achtergrond van mijn scherm is wazig
zodat de jongeren de foto’s
uit de weekenden die we in kroegen doorbrachten
met blije biertjes in onze handen
niet kunnen zien
Mijn planten krijgen veel te veel water
ik veel te veel wijn
Mijn quarantaine To-Do lijst
gemaakt op de eerste dag
begint leeg te raken
en we moeten nog zo lang
Elke dag krijg ik minstens één push melding van nu.nl
iedereen gaat dood
en jezus godver kut jezus man iedereen gaat dood
niemand die ik ken -alleen via via via via-
heeft het
maar godver hallo mijn opa, die is oud
Ik drink veel thee
loop elke dag een rondje hard
heb seks met mijn quarantainemaatje
slik mijn natuurlijke kalmeringspillen
en probeer vooral
NIET TE HARD TE PANIEKEN
Blijf binnen, doe de was
Lees dat boek, t staat al maanden in de kast
Blijf binnen, schrijf iets op
Nu je moet, je eigen kop, weer eens voorop
Ik heb al vier weken geen werk meer
en het uitzicht vanuit mijn raam is mij te bekend
Ik ga mijn muur schilderen
-eindelijk- ik ga eindelijk mijn muur schilderen
Ik ga alle boeken lezen alle docu’s kijken
Met al mijn vrienden skypen en heel m’n huis vier keer stofzuigen
In Italië is het helemaal naar de kut
En ook in Iran maar dat vergeten mensen liever
De vluchtelingenkampen zijn gegarandeerd
-net zo gegarandeerd als het zeker is dat een bakfietsmoeder
de Dille & Kamille leeg zal kopen, eer die eenmaal weer open is-
van een humanitaire ramp.
Hoe lang gaat dit duren dan
wil ik van het dak af krijsen
hoe lang gaat dit duren dan
maar ik heb keelpijn en een droge hoest
hoe lang gaat dit duren dan
dus ik blijf binnen
Blijf binnen, doe de was
Lees dat boek, t staat al maanden in de kast
Blijf binnen, schrijf iets op
Nu je moet, je eigen kop, weer eens voorop
Door mijn raam zie ik sneeuw vallen en wegsmelten
sneeuw vallen en wegsmelten,
ik ben zo ver van mijn familie, mijn huis, mijn vrienden
via een schermpje kan ik toch bij iedereen naar binnen kijken
sommigen kijken al dagen series, komen de deur niet uit
sommigen adten biertje naar biertje, allemaal maar één vriend uitgenodigd
en in parken hoef je je überhaupt nooit zorgen te maken
Hoe serieus moet ik dit nemen?
Sociale cirkels zijn gekortwiekt
Iedereen één vriendin en één, hoe noem je dat…
opeens is iedereen exclusief
Het is tien minuutjes lopen naar de persoon die me blijkbaar het risico waard is,
door een besneeuwd bospad
ik kom wat mensen tegen
waar gaan zij heen?
Als ik niet op mijn telefoon kijk
lijkt zoveel ook zo gewoon gebleven
Blijf binnen, doe de was
Lees dat boek, t staat al maanden in de kast
Blijf binnen, schrijf iets op
Nu je moet, je eigen kop, weer eens voorop
Tekst door Juul Kruse en Marlon Schotel
Audio door Marlon Schotel
paratextmag.com 